انسان ها به شیوه هندیان بر سطح زمین راه می روند.
با یک سبد در جلو و یک سبد در پشت.
در سبد جلو، صفات نیک خود را می گذاریم.
در سبد پشتی، عیب های خود را نگه می داریم.
به همین دلیل در طول زندگی چشمانمان فقط صفات نیک خودمان را می بیند
و عیوب همسفری که جلوی ما حرکت می کند.
بدین گونه است که درباره خود بهتر از او داوری می کنیم،
غافل از آن که نفر پشت سری ما هم به همین شیوه درباره ما می اندیشد.
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند