ایـــن همــه حســود بــودم و نمــی دانستـــم!
حسـادتـــــــــ می کنـــم
بـــه چشــم هــای آشنــا وقتـیکــه نگـاهتــــــ مـی کننــد
بــه رنگــــ دیــوار وقتـی اتفـاقـی سایـش بدنـتـــــ بـه پوستــش را حـس می کنــد
بــه آفتـابـــــ وقتــی بــا نــوازش آرام پوستتـــــ بــه تـــو گــرمـی مـی بخشــد
بـه برگـــ گیـاه وقتـی در گلـدان آرام گرفتـه و حرکتــــ تــو از کنـارش او را هیجان زده میکنــد
بــه تختـتــــ کـه همـه روزه بـه هــم آغــوشـی شبـتـــــ پـریشـان و بهــم ریختــه استــــــ
و بــه اتــاقتـــــ کــه لـذتـــــ بــودن بــا تـــو را همیشــه مـی چشــد
و بــه آیینــه اتــــ کــه هــر روز گــرمــی نگــاهـتـــــ را حـس مـی کنــد...
مـــن اینقــــدر عاشقـــــم....
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند