در بیابان بلا نقاش پیر   .....   نقشی از یک لاله در آتش کشید

    گفتمش این رنج سوزش از چه روست ؟   ....   گفت از دردی که در خاکش کشید

                 مشک گریانی بدیدم در فرات   ....   در میان رود پرآبش کشید

           گفتمش اشک نگاه او ز چیست ؟   .....   گفت از رنجی که سقایش کشید

            خیمه هایی را بدیدم روی خاک   .....   کز بر آنها قلب سوزانی کشید

         گفتمش این سوز دلها را چراست ؟   .....   گفت از آهی که طفلانش کشید

               آسمانی را بدیدم پر خروش   ....   در بر و بالا و اطرافش کشید

     گفتمش طوفان و غرش بهر چیست ؟   ....   گفت زینب بر سر خصمش کشید

            مادری را با نگاه پر ز اشک   ....   در میان دشت پر خونش کشید

     گفتمش این موج اشک و گریه چیست ؟   ....   گفت از دردی که فرزندش کشید

       گفتمش این کوله بار رنج را   .....   پس چه کس بر دوش و بر جانشکشید ؟

        در سکوت و با قلمویش به اشک   .....   او حسین و نور سیمایش کشید

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: