قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَىأَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُالذُّنُوبَ جَمِیعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ(سوره مبارکه زمر آیه 53)

بگو ایبندگان من که  برخویشتن زیاده ری روا داشته اید از رحمت خدا نومید مشوید درحقیقت خداهمه گناهان را می آمرزد که او خود آمرزنده مهربان است.

نکته روانشناسی:

خداوند رحمان و رحیم در این آیه اوج لطافت و مهربانی را نثار بندگان خویش می کند.بندگان خود را جدای از اعمال و رفتار چه گناهکار و چه معصوم در اغوش خویش جای می دهد و خود را امرزنده مهربان می خواند.یکی از روش های بسیار دقیق و در عین حال زیرکانه شیطان برای جدا کردن بندگاناز پروردگار ایجاد وسوسه برای انجام گناه و پس از آن سرزنش مکرر گناهکار است.فردیکه گناهی را انجام داده،حال اینقدر احساس گناه میکند که دیگر برای نزدیک شدن بهخداوند خویش شرم دارد.البته احساس گناه امری طبیعی و مطلوب است ولی نه در حدی کهموجب شود از خداوند خویش دور شویم.در جامعه امروزی ما بسیارند کسانی که بخاطر گناهو احساس ندامت حاصل از آن،با این تفکر که خداوند دیگر آنان را دوست ندارد و از خودرانده،به سمت خداوند نمی روند و حتی واجبات دین از جمله نماز را ترک می کنند.دقت کنید شیطان چه زیرکانه آنها را از خدایشان جدا می کند!!! درصورتی که گناه هر اندازه بزرگ باشد خداوند بخشنده تر است! در تحقیقات جدید روان شناسی به روشنی اثبات شده که امید تا چه اندازه در زندگی انسان نقش سازنده و مثبت را ایفا میکند.به گونه ای که بدون امید نمی توان امیدوار بود که انسان زندگی در دنیا را تحمل کند و برعکس عده ای از انسان ها که امید خود را از دست داده اند گرفتار افسردگی می شوند و در نهایت به جهت احساس بیهودگی و لغویت دست به خود کشی می زنند.و خداوند تعالی چه زیبا در این ایه بندگانش را مورد لطف قرار داده و امید را در دل آن ها تقویت می کند.دراین آیه شریفه پروردگار هستی بهزیبایی هرچه تمام تر ما را بندگان خویش میخواند و بندگان خود را {خوب و بد} به سویخود و در آغوش خود قپفرا میخواند و می فرماید که بر خود سخت نگیرید که خداوندبسیار آمرزنده ومهربان است.البته آمرزندگی خداوند دلیل و جواز بر انجام گناهنیست.همانطور که در آیات دیگر خداوند میفرماید پذیرش توبه از آن کسانی است از رویجهالت و نادانی گناهی را انجام داده{هرچند بزرگ} و پشیمان و نادم به سوی خدایشانبازگردند نه کسانی که عمری را گناه کرده و علم به گناه داشته اند و بعد از آن درلحظات واپسین عمر (لحظه ای که فرد مرگ را جلوی چشمان خویش میبیند و راهی جز تسلیممرگ شدن ندارد.) بخواهد توبه کند و خداوند توبه اش را بپذیرد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: