« بسم الله الرحمن الرحيم ...؛
اين وصيت حسين‌بي‌علي است به برادرش محمد حنفيه. حسين گواهي مي‌دهد به
توحيد و يگانگي خداوند و اين که براي خدا شريکي نيست و محمد (ص) بنده و
فرستاده اوست و آئين حق ( اسلام ) را از سوي خدا ( براي جهانيان ) آورده
است و شهادت مي‌دهد که بهشت و دوزخ حق است و روز جزا بدون شک به وقوع خواهد
پيوست و خداوند همه انسان‌ها را در چنين روزي زنده خواهد نمود. »
امام در وصيت نامه‌اش پس از بيان عقيده خويش درباره توحيد و نبوت و معاد، هدف خود را از اين سفر اين چنين بيان نمود:
« من نه از روي خودخواهي و يا براي خوشگذراني و نه براي فساد و
ستمگري از شهر خود بيرون آمدم؛ بلکه هدف من از اين سفر، امر به معروف و
نهي از منکر و خواسته‌ام از اين حرکت، اصلاح مفاسد امت و احياي سنت و قانون
جدّم، رسول خدا (ص) و راه و رسم پدرم، علي‌بن‌ابيطالب (ع) است. پس هر کس
اين حقيقت را از من بپذيرد ( و از من پيروي کند ) راه خدا را پذيرفته است و
هر کس رد کند ( و از من پيروي نکند ) من با صبر و استقامت ( راه خود را )
را در پيش خواهم گرفت تا خداوند در ميان من و بني‌اميه حکم کند که او
بهترين حاکم است.
و برادر ! اين است وصيت من به تو و توفيق از طرف خداست. بر او توکل مي‌کنم و برگشتم به سوي اوست. »
منبع: بحارالانوار، 44/329
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند