سه دختر چادریِ نقاشی شده با چهار پسر قاطی می شوند و یک گروه تشکیل می دهند برای ترویج جوانمردی و راستگویی در جامعه. با همکاری برادرهای جدیدشان پشت همین چادر همه کار می کنند. از جوانمردی و خدمت به خلق گرفته تا ناجوانمردی و بی بندوباری و بی حیایی و..... در حین انجام کارهای خداپسندانه از هیچ مزاح و شوخی خواهرانه ای فروگذار نمی کنند. تا اینکه یکی از همین دخترهای بزک شده با استقامت در این راه، به درجه رفیع شهادت نایل می شود!
دیشب هانیه حقی فرزند شهید حقی شهید شد، اسطوره شد، آسمانی شد، به تعبیری بهشتی شد. البته فیلم این را القا می کرد. تمام قسمتهای این سریال را دنبال نکرده ام و نمی دانم "راستش را بگو" قرار است به کجا ختم شود، اما چیزی که از دیشب ذهنم را به خود مشغول کرده، این است که حتی اگر کارگردان، آن را به جای خیلی خوبی هم برساند و پیام مفیدی هم داشته باشد، کلی ولنگاری و بی تقوایی و ناجوانمردی را در چارچوب جوانمردی ارائه کرده است. طریقت بدون شریعت.
شاید در ادامه، "خانه همدلان" یک گروه انحرافی معرفی شود، به فرض صحت این فرضیه "شهیده هانیه حقی" این وسط چکاره است؟! دختر یک شهید که عضو این گروه شده، قبل از اینکه جوانمردی به خرج بدهد و برود زیر مترو، کلی ولنگاری به خرج داده و کلی با همه پسرهای گروه احساس راحتی (به تعبیر فیلم حس خواهری و برادری) کرده و در نهایت بدون ذره ای تغییر در منش، شهادت را برگزیده و به کوی جانان بال گشوده است.
چه انتخاب قشنگ و بدون زحمتی! یعنی با ولنگاری هم می توان شهید شد؟! می توان جاودانه شد؟! پس رسیدن به شهادت این قدرها هم سخت نیست. دین مداری لازم ندارد. کافی است عضو "خانه همدلان" باشی و دلت پاک باشد.
***
به اعتقاد من پوشیدن چادر مثل پوشیدن لباس روحانیت برای انسان تکلیف زاست. نمی توانی هر طور دلت خواست رفتار کنی. کاری ندارم به کسانی با سوء استفاده از این پوشش کلی جرم و گناه و معصیت مرتکب می شوند و اصلاً شاید ادعا شود که این فیلم قصد داشته واقعیت جامعه را نشان دهد. این را هم قبول دارم که چادری بودن نمی تواند معیار قضاوت کلی در مورد افراد شود، اما آنچه در رابطه با این سریال به نظرم می رسد این است که یک دختر صرفاً چادری بدون نگه داشتن حرمت چادر را یک الگو و اسطوره کنیم. از او شهید بسازیم!!! شهیده هانیه حقی.
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند