غریبه
اگر باد بودم می وزیدم،
اگر ابر بودم می باریدم،
اگر مهر بودم می تابیدم،
اگر خدا بودم می آفریدم تا بدانی دوستت دارم ....
اگر ابر بودی به انتظار اشکت می نشستم،
اگر مهر بودی در پرتو ات خود را گرم می کردم،
اگر باد بودی چون برگ خزان خود را بدستت می سپردم،
اگر خدا بودی به تو ایمان می آوردم تا بدانی دوستت دارم،
اگر هیچ بودی از تو ابر سپیدی می ساختم،
از تو خورشید با شکوهی بوجود می آوردم،
تو را نسیم ملایمی می کردم
از تو خدایی بزرگ می ساختم،
تا بدانی که فقط تو را دوستت دارم....
بنام او
غریبه...چشات غمگین.....صدات گرفته
موندی تو راه.....برسه یه اشنا
غریبه......یه وقت پا نذاری تو شهر ما
مردم ما ......دور شدن از دل ادما
غریبه......برو اونجا.....که میگن غربت ما ادما
هرچی باشه.......بهتره از شهر ما
غریبه.....چشام غمگین......صدام گرفته
وایسا....منم میام با تو به غربت ادما
غریبه......منو تو با هم غریبیم
شاید یه روز برسیم تو دلامون به صدای اشنایی
دفتر عشـــق که بسته شـد هنوز هم عاشقانههایم را عاشقانه برای تو مینویسم.. هنوز هم باور دارم عشق ما جاودانه است.. این روزها دیگر پشت پنجره مینشینم و به استقبال باران میروم. میدانم پائیز، هنوز هم شورانگیز است.. میدانم یکی از همین روزها کسی که نبض زندگی من است، کسی که جز تو نیست بازمیگردد.. میدانم تمام میشود و ما رها میشویم؛ پس بگذار بخوانم: اولین عشق من و آخرین عشق من تویی نرو، منو تنها نذار که سرنوشت من تویی.. عشق، تن به فراموشی نمیسپارد، مگر یک بار برای همیشه. نوشتن چقدر غریب میشود وقتی نمی دانی کجای زمین پا گذاشته ای. چقدر کف پایت از خندههای پوشالی اطراف ، سیاه میشود. چقدر زمین تنهاست... چقدر فاصله های بین آدمها زیاد شده است. آنجا که دستت را روی پیشانی ات میگذاری و خورشید تب کرده ای راحسمی کنی که دردش بزرگ است. نمی گوید اما به هیچکس چیزی. شاید نمی داند کمی سرمای آدم ها اورا در بر گرفته است. آری فکر کنم این روزها من هم کمی سرما خورده ام!!!!!!!!!!!!!!!!!! گرچه آلوده ی دنیای غریبم اما... سینه ای پاک به پهنای صداقت دارم، دل من عاطفه را می فهمد، به خودم می بالم، باکسی... سبزتر از عشق رفاقت دارم... من غــــــرورم را به راحتــــــی به دست نیــــــاوردم کــــــه هر وقت دلـــت خواست خـــــردش کنی ... ! ... غـــــــرور من اگر بشکـنـــــــد با تـــکـــــه هـــایـــــش شاهـــــــرگ زنــــدگـــــی تـــــو را نیز خواهـــــد زد تردید دارم تردید از اینکه شاید افکارم غلط باشد تردید از اینکه شاید دیدم غلط باشد عکس های روی دیوار حرف های پشت دیوار تردیدم را بیشتر کرده اند نگاه به ساعت روی دیوار اتاقم نگاه به نقشه ی کشورم روی دیوار اتاقم تردیدم را تا به حدّی می رساند که مرا می تر ساند زمان زود گذر است عمر زود گذر است و سوال بسیار اما جواب را که داند تردید ز این دارم گر عمرم قد ندهد چه کنم ؟ گر محیط و دنیا سازگار نباشد چه کنم ؟ زیادند از این چه کنم ها سوالهای طولانی و تکراری پشت دیوار خسته ام کرده اند ای کاش تابستانی در کار نبود تا با تابش هر روزه ی این آفتاب زندگی ما هم تکراری نمی شد
در کنار باغچه به خلوت بی همتای آسمان امشب نگاه میکنم . . . نمی دانم خواب چرا با چشمانم دیگر بیگانه است . . . یک آسمان پر ستاره و یک ماهه نیمه . . . سکوت را صدای جیرجیرک می شکند ، گویا او هم بی خواب است امشب . . . چیزی در من مرا به این حال می خواهد ، من گناهکارم که دوری از چشمان زیبایت شکنجه من شده و چه سخت شکنجه ایست . . . چشمانم بی طاقتند که اینگونه نم نم میخوانند از دلتنگی ام . . . به زمان قسم گلم که باور مرگ برای من راحت تر از دوری توست . . . امشب چقدر من و شب و این جیرجیرک تنهاییم . . . جیرجیرک با صدایش می گوید تنهاست ، شب با خلوتش . . . من با اشک هایم . . . از کنار نیمکت خاطره ها میگذرم ، سکوت می نوازد و درخت شاهد باران عشقم با ترانه باد می خواند . . . دستم گم کرده راهش را ، بی جهت در جیبم می خزد ، پاهایم سنگین اند ، بار غمی به دوش دارم . . . با هر گامم زیر پاهایم صدای خش خش رنج پاییز را میشنوم و اشک هایم را پشت سر می گذارم . . . در بدنم جریان دارد حضورش اما با چشمم چیزی جز فاصله نیست . . . با خودم می گویم به کجا می روم ؟ آن چه اینجا می جویم چیست ؟ در فکر هستم . من و او اینجا و ناگهان با هق هقم دیگر نواختنی نیست . . . هوا سرد است تنها میگریم ، به یاد شبی که با او خندیدم ، آه من در کنار او و حضورش عاشقانه زیر باران رقصیدم و عطر نابش را بوییدم . . . خندیدم ، از غم چشمهایش رنجیدم ، همه را پوستم گواه می دهد . . . عاشقانه ، بی ترس ، بی لرز ، زیر بوسه های آسمان دست هایم را گرفت ، محو گرمای وجودش بودم که در دلم عشقی جاویدان را نوشت . . . جلوی این نیمکت به درخت شاهد چشم می دوزم ، تنهایم ! اما امروز تکرار میکنم بودنش را و از نبودنش این جا تنها می سوزم . . . باد سردی می وزد ، دست هایم گم می شوند در جیبم ، تنها به تنهایش و تنهاییم می اندیشم ، چشم های خیسم را می بندم . . . یک پنجره برای شنیــــــــــــــــــدن یک پنجره که مثل حلقه ی چاهــــــــــــــــــــــــی در انتهای خود به قلب زمین می رســـــــــــــــــــــــــــــــــــــد و باز می شود به سوی وسعت این مهربانی مکرر آبی رنـــــــــــــــــــــــگ یک پنجره که دست های کوچک تنهایــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی را از بخشش شبانه ی عطر ستاره های کریــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم سرشار می کنـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد و می شود از آنجـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــا خورشید را به غربت گل های شمعدانی مهمان کــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرد یک پنجره برای من کافیســــــــ*ـ*ـ*ـ*ــــــــ*ـ*ـ*ـ*ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت *ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ*ـــ ـــــ ــــــ ـــــ ـــــ ــــ ـــــ*ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ* *ــــــــــــــــــــــــــــــ*ــــــ ـــــ ــــ ـــــ ــــ ـــ*ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ* *ـــــــــــــــــــــــــ *ــــ ـــ ــــ ــــ ـــ*ــــــــــــــــــــــــــــــــ* *ـــــــــــــــــــــــــ*ــ ـــ ـــ ـ*ـــــــــــــــــــــــــــــ* *ــــــــــــــــــــــ*ـ ـ*ـــــــــــــــــــــــ* *ـــــــــــــــــــــ*ــــــــــــــــــــ* *ـــــــــــــــــــــــــــــ* *ــــــــــــــــ* *ــــــ* * یک بار خواب دیدن تو... به تمام عمر میارزد پس نگو... نگو که رویای دور از دسترس، خوش نیست... قبول ندارم گرچه به ظاهر جسم خسته است، ولی دل دریایست... تاب و توانش بیش از اینهاست. دوستت دارم و تاوان آن هرچه باشد گاه یک لبخند آنقدر عمیق میشود که گریه می کنیم گاه یک نغمه آنقدر دست نیافتنی میشود که با آن زندگی می کنیم گاه یک نگاه آنچنان سنگین میشود چشمانمان رهایش نمی کند گاه یک عشق آنقدر ماندگار می شود که فراموشش نمی کنیم
دیـدم منــم تــموم شــــــــــــــــــدم
خونـم حـلال ولـی بــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدون
به پایه تو حــروم شــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدم
اونیکه عاشـق شده بـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــود
بد جوری تو کارتو مونــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد
برای فاتحه بهـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت
حالا باید فاتحه خونــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد
تــــموم وســـعت دلــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــو
بـه نـام تـو سنـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد زدم
غــرور لعنتی میگفــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت
بازی عشـــــقو بلـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدم
از تــــو گــــله نمیکنـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم
از دســـت قــــلبم شاکیــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم
چــرا گذشتـــم از خـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــودم
چــــــــراغ ره تـاریکــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــیم
دوسـت ندارم چشمای مــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــن
فردا بـه آفتاب وا بشـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه
چه خوب میشه تصمیم تــــــــــــــــــــــــــــــــو
آخـر مـاجرا بــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــشه
دسـت و دلت نلــــــــــــــــــــــــرزه
بزن تیر خــــــــــــــــــلاص رو
ازاون که عاشقــــت بود
بشنو این التماس رو
ــــــــــــــــــــــ
ـــــــــــــــ
ـــــــــــ
ـــــــ
می کنی هیچ چیز برایت اهمیت ندارد...
مگذار که عشق، به عادت دوست داشتن تبدیل شود!
مگذار که حتی آب دادن گلهای باغچه، به عادت آب دادن گلهای باغچه بدل شود!
عشق، عادت به دوست داشتن و سخت دوست داشتن دیگری نیست،
پیوسته نو کردن خواستنیست که خود پیوسته، خواهان نو شدن است و دگرگون شدن
تازگی، ذات عشق است و طراوت، بافت عشق
چگونه میشود تازگی و طراوت را از عشق گرفت و عشق همچنان عشق بماند؟
جام بلور، تنها یک بار میشکند
میتوان شکستهاش را، تکههایش را، نگه داشت
اما شکستههای جام ،آن تکههای تیز برنده، دیگر جام نیست
احتیاط باید کرد
همه چیز کهنه میشود و اگر کمی کوتاهی کنیم، عشق نیز
بهانهها، جای حس عاشقانه را خوب میگیرند
☻
راستی،
دروغ گفتن را نیز، خوب یاد گرفتـه ام...!
"حال مـــن خوب اســت" ... خوبِ خوب
سرم رو توے گودے گردنت قایِم کنم . .
تمام نفســــم رو پر کنم . .
از عطر تنت و آروم بگیرم .
تو کیستی؟
هان؟
یادم آمد...
...
تو همانی که روزی با پاهایت آمدی
و نماندی و رفتی!!!
و من...
من همانم
که روزی با دلم آمدم و ماندم و ماندم
یک پنجره برای دیدن
نظرات شما عزیزان: