یکی از شاخصه های مهم «محسن یگانه»، تناقض های مختلف درباره شخصیت هنری و شخصی اوست. قضاوت ها و صحبت های فراوانی درباره میزان محبوبیت و منفوریتش گفته و شنیده می شود ولی چیزی که هست، تعداد این قضاوت هاست که باعث شده نتیجه گیری کسانی که از دور شاهد هنرنمایی خواننده مورد علاقه شان هستند، سخت و سخت تر شود.

عده ای او را هنرمندی سختگیر در کار و بی محابا در برقرار کردن روابط کاری و شخصی می دانندو خیلی ها هم از او به عنوان خواننده ای پرخاشگر و بداخلاق با رفتاری تند یاد می کنند. برخی گفت و گوها و اظهار نظرها از سوی او در به وجود آمدن این فضا تاثیرگذار بوده و اتفاقاتی از قبیل دعواهای حقوقی اش با تهیه کننده های بازار موسیقی که باعث شد او در مقاطعی به خبر اول رسانه ها تبدیل شود هم در به وجود آمدن این قبیل ذهنیت ها نقش اساسی داشته.

خیلی ها هم از رابطه صمیمی و دوستانه او با طرفدارانش خبر ندارند و بدون علم به این موضوع، درباره یگانه اظهار نظر می کنند. چند سکانس واقعی درباره برخی واکنش ها که محسن یگانه محور آنها بوده را بخوانید و خودتان تصمیم بگیرید خواننده «حباب» چه جور آدمی است.

چرا می گویند محسن یگانه خواننده محبوبی است؟

باید یک استادیوم رو»ی پروپاقرص باشی تا بفهمی«محسن یگانه» چقدر ممکن است محبوب باشد …

باید صبح کله سحر به عشق اینکه جای بهتری در استادیوم نصیبت شود، از خانه بیرون بزنی تا انتظار ۱۰ ساعته ات برای شروع بازی شروع شود. باید روی سکوها و صندلی های خیس آزادی خوابت ببرد و با چند نفری سر ساندویچ های کثیف آن کیوسک های خاکستری دعوا کنی تا آرام آرام به بهتر شناختن «محسن یگانه» نزدیک شوی.

باید حسابی دم دستشویی های صفی آن راهروهای متروک، این پا و آن پا بشوی تا به اندازه کافی بتوانی استاد را و میزان تاثیرگذاری اش بر حال و روز این روزهای مخاطبان موسیقی را درک کنی. باید دو ساعت مانده به شروع بازی برسد و سیستم صوتی ورزشگاه آرام آرام با بی مزه گی های آقای مجری تست شود و بعد از کلی شعار و جو دادن های لوس و حرف های الکی، نوبت اصل ماجرا برسد.

ترانه های مجاز یکی یکی Play شوند و دوروبری هایت شروع کنند به خوشحالی های از سر نوجوانی، بزرگترها «باباکرم» بازی درآورند و میانسال ها هم تلخندی بزنند در دلشان به «دل خوش کنک»های این نسل.

از همان لحظه اول پخش در استادیوم، دیگر نه خبری از خوشحالی های از سر نوجوانی است، نه «بابا کرم» و نه تلخندی … همه با هم آن را با صدای بلند می خوانند: «روزای سخت نبودن با تو/ خلا امید و تجربه کردم / داغ دلم که بی تو تازه می شد / هم نفسم شد سایه سردم…».

همه این ترانه را از حفظ می خوانند و هر چقدر به ترجیع بندش نزدیکتر می شوند، شور و حال و انرژیشان بیشتر و بیشتر می شود تا بالاخره وقتش می رسد: «سکوت قلبتو بشکن و برگرد/ نذار این فاصله بیشتر از این شه/ نمی خوام مثل گذشته که رفتی/ دوباره آخر قصه همین شه…»

فرقی ندارد کدام سکو نشسته باشی. این شاید تنها نقطه مشترک تیفوسی های آفتاب خورده باشد که هر دو طرف بدون کل کل سراغش می روند و همه سعی شان این است که بتوانند بیشتر و بهتر از نیمه آن وری، آن را زمزمه کنند و خوش بگذرانند. شاید تنها اختلاف آنها بر سر طرف مورد نظرشان است که در متن شعر از او خواسته شده: «سکوت قلبش را بشکند و برگردد…». نیمه ای «فرهاد» و نیمه دیگر »کریمی»…

اینجا استادیوم آزادی است… همین یکی  دو ماه گذشته و دربی بزرگ پایتخت…

---

چرا می گویند محسن یگانه دشمن زیاد دارد؟

باید یک «خوره موسیقی» باشی که بفهمی «محسن یگانه» چرا در موسیقی این همه مخالف دارد…

وقتی که در یک استودیوی خفن، ناظر ضبط «وکال» یک خواننده رپ هستی و دور و بری ها و نوچه های آقای «رپر»، در حال تعریف و تمجید از «سلطانشان» هستند. موسیقی پاپ برای آنها زجرآور است و همه «محسن»های دنیای پاپ (اعم از یگانه و چاوشی و آن یکی دیگر!) را خرده ریزه های غیرقابل حسابی می دانند و خاطراتشان را در تحقیر ستاره های پاپ، یکی یکی با صدای بلند (طوری که رپر بهشان چشم غره برود)، تعریف می کنند: «سه بار آدم فرستاده که یه «فیت» با ما بده. همه کاراش هم بدون استثنا مال این و اونه. ولی خداییش نبوغ خوبی تویکنار هم گذاشتن خط ملودی ها داره. ولی می دونی؟ کدوم یکی از اینا بعد از سه تا آلبوم موندن؟ قبلی ها کجان؟».

اینجا طبقه منفی ۲ یک آپارتمان حوالی میدان هروی است… اردیبهشت همین سال ۹۱…

چرا می گویند محسن یگانه بداخلاق است؟

باید یک خبرنگار بی رودربایستی موسیقی باشی تا بفهمی «محسن یگانه» چطور شخصیتی دارد…

وقتی در پشت صحنه کنسرتش مثل امیر قلعه نویی با یک اشاره چشم به «علی»، بخواهد تا خبرنگارها را از «بک استیج» بیرون بروند. وقتی برای هر مطلب و نقد گزنده ای اس ام اس بازی اش شروع می شود و در برابر انتقادها، اصلا کوتاه نمی آید. وقتی برای علی دایی قیافه می گیرد و از اینکه در کنسرتش، بیشتر از خودش تشویق می شود، به او حسادت می کند.

وقتی باید همیشه عکس رهبر ارکسترش روی پوسترهای تبلیغاتی اش بیاید، وقتی به واژه «کاور» آلرژی دارد، وقتی هدف های بزرگش را می بینی که دم از جهانی شدن می زند. وقتی با دوستان گرمابه و گلستانش قطع رابطه می کند. وقتی در استودیوی شخصی اش خودش را هشت روزتمام حبس می کندتا مبادا قاطی شدن بیش از حدش در روزمرگی به آثارش بوی تکرار بدهد…

محسن یگانه یک چنین شخصیتی است. سرشار از تناقض های رنگ وارنگ. رفتارهایی غیرعادی و بعضا عجیب که البته این رفتارها را با تکیه کلام همیشگی اش می پوشاند: «ما از پشت کوه اومدیم، ولی با هلی کوپتر!»

---

حرف های جنجالی محسن یگانه درباره بقیه خواننده ها

هر جور می خوای فکر کن

در سال های اخیر هر خبری از محسن یگانه در رسانه ها با واکنش های فراوانی روبرو شده و خیلی ها اعتقاد دارند همین تنش های او در رسانه هاست که باعث شده او بتواند همچنان خودش را در سطح اول اخبار موسیقی کشور وحفظ کند.

همین تنش ها و جنجال ها باعث شده ولع مخاطبان موسیقی برای شنیدن محصول جدید این خواننده بیشتر شود. چند نمونه از تنش زاترین اظهارنظرهای یگانه را بخوانید تا بیشتر و بهتر در جریان ریز این اتفاقات باشید.

درباره محسن چاوشی:

«نشکن دلمو» از ساخته های من است. شاعر و گیتاریست آن کار من بود، نه محسن چاوشی. برای پریدن به محسن چاوشی این را نمی گویم اما خیلی ها این قطعه را به نام او می شناسند. هیچ وقت این اتفاق برعکس نیفتاد که با یک تراک محسن یگانه معروف شود. من در مورد چاوشی هیچ وقت نظر مغرضانه ای نداشته ام ولی امیدوارم کسی هم مغرضانه برخورد نکند چون دوست دارم موزیک های بهتری از محسن بشنوم از او انتقاد می کنم. کاری هم به دوستی مان ندارم بلکه فقط از طرف یک طرفدار با او حرف زدم. خیلی ها می خواهند از خیلی چیزها سوء استفاده کرده و اتفاقات کوچک را بزرگ جلوه دهند. (گفت و گو با سایت موسیقی ما)

پاسخ چاوشی: سکوت…

درباره بنیامین بهادری:

نمونه عینی آدم هایی که از خود بی خود شدند کسی نیست جز بنیامین بهادری. او که حتی درک درستی از هفت نت موسیقی هم ندارد، به راحتی کل جامعه هنری ایران را زیر سوال می برد و به آنها بی احترامی می کند. چرا ما باید لنگ یک سری افراد بی هنر باشیم که سر یکسری اتفاقات خاص رو آمده اند و فکر می کنند که موجشان ماندگار است. بفرمایید، این هم آلبوم جدید بنیامین!

چرا ما باید اجازه بدهیم که یک «بچه»، یک بچه از لحاظ هنری، بیاید و در صحبت هایش این همه هنرمند را زیر سوال ببرد؟ آلبوم دوم همین آقا همه انسجام بازار موسیقی ما را بعد از عید از بین برد. او به شعور مردم ما توهین کرد و تازه دو قورت و نیمش هم باقی است. (گفت وگو با مجله همشهری ماه)

پاسخ بنیامین: سکوت…

درباره فرزاد فرزین:

من واقعا با او رفیق بودم. اگر یادش نرفته باشد، می داند که چه کمک هایی به او کرده ام! ای کاش فرزاد حداقل رعایت می کرد و حداقل یکی از قطعاتش بی اندازه شبیه «سکوت» نبود. اینقدر راحت با قطعه من بازی نمی شد و ملودی ام به سرقت نمی رفت.

فرزاد بهتر است قاطی این بازی ها نشود. قاطی شدن در این جوربازی ها برای این دوستان دو سرش باخت است. در مورد»سکوت» یک نیمچه سرقت هنری شکل گرفت و این اصلا چیز جالبی نیست. حالا هر کس هر جوری که دلش می خواهد فکر کند. (گفت و گو با هفته نامه یکشنبه)

پاسخ فرزین: من تمایل چندانی برای صحبت در مورد این موارد ندارم وهمیشه در زندگی ام سعی کرده ام که دوستی هایم را حفظ کنم. باز هم با وجود تمام این صحبت هایی که شده، سعی ام این است که دوستی ام با محسن یگانه را حفظ کنم. کسانی هم که کوچکترین شناخت و درکی از موسیقی دارند، به خوبی می توانند تشخیص دهند که این قطعه هیچ شباهتی به هیچ قطعه ای ندارد. مردم بهترین قاضی اند که در مورد همه چیز می توانند نظر بدهند.

برادر یگانه می گوید واکنش های خاص محسن باعث شده بعضی ها او را یک آدم جنجالی بدانند

ژن ما اینطوری است!

کمیل یگانه برادر «محسن یگانه» است که خودش هم کار موسیقی می کند و در کارش به موفقیت های خوبی هم دست پیدا کرده. کمیل بعد از انتشار آلبوم حباب، با نگاهی سختگیرانه اثر جدید برادرش را نقد می کند. او حرف های جالبی هم درباره شخصیت حرفه ای محسن دارد که خواندنشان به تکمیل شدن این پرونده کمک می کند.

منتقدان می گویند حاشیه هایی که برای محسن در این یکی دو سال پیش آمد و او را به واکنش های تند و تیز در رسانه ها واداشته، باعث شده او تمرکزش را در تولید «حباب» از دست بدهد. تو با این دیدگاه موافقی؟

- بعضی وقت ها بود که محسن متهم می شد به کارهایی که الحق و الانصاف خلاف آنها صحت داشت و به نظرم باید محسن به آنها جواب می داد. مثل بحث برخی ملودی ها و قطعاتی که گفته شده بود او آنها را از روی قطعات خارجی ساخته و به قولی دزدیده. مثلا «آخه دل من» و «سکوت». در این موارد جواب دادن به حاشیه سازی و جنجال ها منطقی بود و کلا ژن ما جوری است که اگر قرار باشد جواب کسی را بدهیم، به تندی این کار را می کنیم. محسن هم از این داستان جدا نیست.

یعنی محسن همیشه در برابر انتقادات واکنش تند نشان می دهد؟

من اسمش را می گذارم واکنش «خاص». اصلا یکی از بارزترین شاخصه های او، خاص بودن واکنش هایش در مواقع اینچنینی است. گاهی کارهایش به قدری شگفت زده مان می کرد که خودمان هم می ماندیم. بعضی اوقات ایده ها و تصمیم های عجیبی در سخت ترین مواقع می گرفت و باعث می شد همه متعجب شوند. ایده های خاصی داشت که بعضا فقط خودش می توانست آنها را درک کندد. این عدم درک از طرف مقابل باعث می شد با عصبانیت مقصودش را منتقل کند. شاید به همین خاطر باشد که حالا بعضی ها از او به عنوان یک آدم جنجالی یاد می کنند.

این رفتارهای به قول تو «خاص» به کیفیت و رشد او در مسیر هنری اش کمک کرده یا آسیب زده؟

- تا یک زمانی خوب بود و باعث می شد در کارش رشد کند ولی الان دیگر قطعا اینطور نیست.

مگر چه فرقی با مثلا سه سال قبل داشته؟

- فرقش این است که من بعد از انتشار آلبوم «حباب» از برادر خود ناامید شدم! چون چیزی که در ذهن من بود و من شنیده بودم و فکرش را می کردم، خیلی با محصول نهایی فرق داشت. شاید این آلبوم خیلی ها را راضی نگه دارد ولی به نظر من واقعا این اثر فاصله زیادی با تصورات دوستداران حرفه ای او و خود من داشت.

اگر خوب نیست پس چطور می گویی خیلی ها را راضی کرده؟

- این آلبوم در مقایسه با خیلی از کارهای موجود در بازار یک سر و گردن بالاتر است ولی از محسن یگانه خیلی ها انتظار یک کار فوق عالی را داشتند. چیزی که در تصورشان هم نگنجد.

عرف بازار موسیقی پاپ می گوید اگر هنرمندی یک آلبوم خیلی موفق بدهد، در ادامه عمر هنری اش دیگر نمی تواند موفقیت آن آلبوم را تکرار کند.

- این سقوط عمده ترین دلیلش این است که ما هیچ وقت در موسیقی کشور الگو یا قهرمانی دست نیافتنی نداشته و نداریم و به محض مزمزه کردن برخی موفقیت های کوچک، هر کسی خودش را دست نیافتنی فرض می کند و اتفاقا این یعنی شروع سقوط. اینکه خودت را بالاترین بدانی و فرضت این باشد که دیگر هر چه بسازی، همه برایش غش و ضعف می روند. این آلبوم هم شروع سقوط محسن یگانه نباشد، به شدت از سطح توقعات من پایین تر بود و هنوز نتوانسته ام دلیلش را به درستی کشف کنم.

نظرات شما عزیزان: