چرا دست کودکي به سمت دهانش بالا مي رود؟ گروهي از پزشکان بر اين باورند که هميشه علت خاصي براي عادات گوناگون وجود ندارد، بلکه گاهي آنها رفتارهاي آموخته شده يي هستند که تنها پيامدهاي مثبت و خوشايندي براي کودک (يا نوجوان) داشته اند. براي مثال، مي توانيد زماني که دست فرزندتان به سوي دهانش بالا مي رود، دقت کنيد و محرک هايي را که موجب اين عمل در کودک شده است بهتر ارزيابي کنيد. شايد او در همان لحظه به کاري که بايد انجام دهد و برايش مشکل است، فکر مي کند. مي توانيد خيلي ملايم از او بپرسيد آيا مي داند دستش را به دهان برده است؟ از جمله دلايل رايجي که موجب ناخن جويدن در کودکان و نوجوانان مي شود، آن است که درصدد کاستن از فشارهاي عصبي و تنش هاي روزانه خود هستند. آنها از اين طريق سعي مي کنند با هيجانات و بحران هاي عاطفي دروني شان به مقابله برخيزند. از اين رو گروهي از روانشناسان بر اين باورند که نفس «جويدن ناخن» عادتي زشت و ناپسند نيست، بلکه تنها مفري براي رهايي از تنش و استرس در کودک است. 

همه ما لحظات بحراني و ناخوشايندي را در زندگي تجربه کرده ايم و شديداً تحت تاثير شرايط ناگوار قرار گرفته ايم. براي کاستن از تنش هاي روزانه به افراد بالغ توصيه مي شود از روش هاي کاهش استرس و اضطراب، آرام سازي عضلاني، پياده روي، يوگا و حرکات ورزشي آرام استفاده کنند. اما کودکان براي آرام سازي هيجانات تندشان روش هاي خاص خودشان را دارند. گاهي والدين تصور مي کنند يک کودک چرا بايد فشار عصبي داشته باشد؟ آيا مگر دوران کودکي دوران فراغت، بازي و بي خيالي نيست؟ اگر کودکي بنا به دلايلي عصبي، تندخو و پريشان شود، اين موضوع ناشي از خطا و اشتباه والدين و اطرافيان اوست؟ پاسخ هر دو سوال «منفي» است. دوران کودکي همچون بزرگسالي، توام با استرس ها و فشارهاي رواني گوناگوني است. بزرگ شدن کاري بس دشوار و مشکل است. والدين نمي توانند و به عبارتي نبايد جلوي تمامي فشارها و نگراني هاي زندگي را براي کودک بگيرند.

هر کودکي بايد سعي کند روشي براي کاستن از بار هيجانات و عواطف تند خود انتخاب کند که هم موجب راحتي و آرامش خيال او شود و هم مورد قبول خانواده، اجتماع و شخصيت خود او باشد.

راه کارهای عملی 

1. برای کمک به این کودکان می توان از ناخن آسیب دیده تصویری تهیه کرد و وضعیت آن را با ناخن سالم مقایسه کرد. همچنین هنگامی که کودک مشغول جویدن ناخن است بدون این که متوجه شود، از او فیلم تهیه کنید و سپس برای او به نمایش بگذارید. احتمال دارد با مشاهده فیلم به خود بیاید و این عادت را کنار بگذارد. 

2. قرار دادن آیینه جلوی کودک او را متوجه این عادت ناپسند می کند. کودک را تشویق کنید در مجلات، تصویر دست های زیبا را جست وجو کند یا روی کتاب یا آینه بچسباند تا مرتب تصویر این دست ها را با دست های خود مقایسه کند. 

3. اقدام دیگری که در این زمینه مفید است، شناسایی مکان و زمانی است که این رفتارها در او بیشتر می شود.

به عنوان مثال، شاید کودک با ایجاد موقعیت های خاص به ناخن جویدن می پردازد. این حالت را که در او استرس ایجاد می کند شناسایی و کاری کنید که در موقعیت های استرس زا قرار نگیرد. اگر کودک هنگام تماشای برنامه تلویزیونی ناخن می جود، شیئی به دست او بدهید تا سرش گرم شود. به مکان هایی که این عادت کودک زیاد می شود نیز دقت کنید تا علت این اختلال را بفهمید. هنگامی که این عادت کم شد، با تعیین پاداش، این رفتار خوب او را تقویت کنید. به عنوان مثال، برای تشویق هر بار ناخن نجویدن ستاره ای به جدول برنامه های روزانه او اضافه کنید و به ازای هر ۱۰ ستاره به او هدیه دهید. اگر فرزند شما دختر است به او لاک یا دستکش هدیه کنید تا با استفاده از آن جویدن ناخن را فراموش کند. اگر پسر است به او ناخن گیر یا ذره بین بدهید تا با استفاده از آن به آسیبی که به ناخن و اطراف آن رسانده است، توجه کند و ناخن های خود را کوتاه کند. در صورت آسیب رسیدن به دندان های کودک به دندان پزشک مراجعه کنید. اگر این عادت با اضطراب شدید همراه باشد، حتما از متخصصان بهداشت روان کمک بگیرید. گاهی رفتار والدین یا اطرافیان، زمینه اضطراب کودک را زیاد می کند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: